مفت زندگی می کنیم، مفت!

مُفت زندگی می کنیم، مُفت
هوا مُفت، ابر مُفت
جویبار، تپه مُفت
بارون، گِل، مُفت
ظاهرِ ماشینا
درِ سینماها...
نون و پنیر نیست، اما
آبِ ولرم مفت
آزادی به قیمتِ کله ت
بردگی، مُفت
■ مُفت زندگی می کنیم، مُفت.

***

شعر تنهایی

اونایی که مزه ی تنهایی زندگی کردنو نچشیده ن
نمی دونن
سکوت چه ترسی به جون آدم می ندازه
آدم چه طوری با خودش به حرف زدن می افته
چه طوری به سمت آینه ها پا به دو می ذاره
در حسرتِ یه زنده
■ نمی دونن.

اورهان ولی کانیک

مترجم: و.م.آیرو

«عقل گرایی» ایرانی

اغلب ما ایرانی ها در همه چیز تازه به دوران رسیده ایم!

وقتی با محاسن عقل گرایی آشنا می شویم، چنان شتابی برای پشت سر گذاشتن دوره های پیشا مدرن خود به خرج می دهیم که قلب و احساس مان را جا می گذاریم، اما با غرور و افتخار نه تاسف...

عقل گرایی ما هم مثل جزم گرایی ما پر از مطلق انگاری است.

همانند دوره های حاکمیت غرورهای نژادی و برتری طلبی های قبیله ای و مذهبی، ما عقل گرایی را نه بسان ضرورتی برای انسانی زیستن بلکه به عنوان یک نشان تفاخر در دنیای نو یدک می کشیم.

در جایی خواندم که تفاخر یک انسان به میزان دانایی اش مانند تفاخر یک زندانی به وسعت زندان اش است. لازم نیست این تفاخر به طور مستقیم بیان شود بلکه در منطق انعطاف ناپذیر و خوی مستبدانه ی دانای کل بودن به تلخی هویدا می گردد.

«برای»

صبح خوبی است برای «مردن»:

پرنده ها

درخت ها

نسیم خنک

آفتاب

...

اصلا صبح خوبی هم هست

برای زندگی کردن

کودک جنگ

فیلم لاک پشت ها پرواز می کنند ساخته ی بهمن قبادی را دیدم و بغض کردم.
حرف های زیادی می توان در موردش گفت و نوشت. اما یکی بیش از همه، مرا به نوشتن وامی دارد:
اینکه کودکان بومیِ کرد، به عنوان نابازیگران این فیلم، برای ایفای نقش کودکان جنگ، هیچ زحمتی برای کارگردان ندارند و به راحتیِ هولناکی، وحشت و هراس از جنگ را برای مخاطب بازسازی می کنند. چرا که آنها به واقع خود کودکان جنگ هستند!
........................
..............

دخترک علاوه بر وحشت از مرگ، که همزاد شوم زیستن درشرایط جنگی است، وحشت تسکین دهنده ی خودکشی راهم با خود حمل می کند؛ به همراه تجاوز به سرزمینش، او خود نیز مورد تجاوز قرار گرفته است و حاصلِ این تجاوز مضاعف، کودکی نابیناست که شاید نمادی است از نسل آتی کودکان جنگ.

ما

حتی کلاغ ها نیز

هشیارتر شده اند،

دیگر مترسک ها را جدی نمی گیرند.

...

ما چه بت پرست مانده ایم!